یاد توبارها وبارها

در ذهن ویرانم تداعی میشود

یاد روزهای بارانی

در زیرآلاچیق عشق

ویاد شبهای پرستاره

که زیرنورکهکشان محبت ساکن بودیم.

ویادآن حرفهای قشنگ که ازجنس دلت بود.

بایادتوبه دوردستهای خیال سیرمیکنم.

وبایادتوازغمهافارق میشوم.

یادتوبراین دل مجروح مرحم است.

وتوپندارکه ابرهاگریستن خودرا ازیاد برند،

باشدکه پرندگان پروازرافراموش کنند.

ولی بدان که تو درخاطرخسته ام رخنه کرده ای وچون گل سرخ وشقایق وپرستوی عاشق همیشه جاودان خواهی ماند.

مهربانم،هرگز از یادسته ام برون نخواهی شدوتو راچون خالق هرچه لطافت وعشق است،

                                            دوستت دارم عزیزم